од Сатсварупа даса Госвами
Знаењето за Шримати Радхарани, Нејзиниот однос со Кришна, Нејзиниот однос со Нејзините сакхии и гопи манџари е проширено низ доверливата литература на Гаудија Ваишнавизмот. Во последниве години овие книги станаа попристапни на читателите од Англиското говорно подрачје. Ние стануваме повеќе свесни, барем теоретски, дека девоцијата кон Шримати Радхарани и највисокиот израз на свесноста за Кришна. Бхактивинода Тхакура рече во една од неговите песни, “Шримати Радхика е учител на слатката брачна љубов. Чистата љубов помеѓу Радха и Мадхава треба да биде цел на дискусија и контемплација.”
Но постојат многу предупредувања дека Шримати Радхарани и Нејзините афери со Кришна никогаш не треба да ѓи сметаме како материјални односи помеѓу маж и жена. Постои опасност да се биде љубопитен за Шримати Радхарани, но да не се слуша на правилен начин. Затоа јас посакувам да ја изнесам Прабхупадовата презентација на Шримати Радхарани и да се придржувам до сето она што го имам пронајдено во неговите книги, предавања и разговори. Вие ќе видите дека иако Шрила Прабхупада од една страна беше многу воздржан за да зборува за Шримати Радхарани, тој сепак нам ни го даде слаткото и чисто разбирање за Радхарани и практичните начини за да самите напредуваме во Нејзиното служење.
Во неговите преводи и објаснувања на релевантните делови на Нектарот на Девоцијата, Книгата за Кришна, иЧаитанја Чаритамрита, Прабхупада се занимава со сите сложености на љубовта на Шримати Радхарани за Кришна. Јас ѓи пронајдов многуте вакви делови специјално пребарувајќи ѓи изјавите каде што Прабхупада зборува за своите лични реализации со свои сопствени зборови.
Можам да се присетам како Шрила Прабхупада зборуваше за Шримати Радхарани во летото 1966 во 26 Втора Авенија во Њу Јорк Сити.
Јас секогаш се присеќам на Прабхупада на Радхаштами, бидејќи јас ја добив првата иницијација од Прабхупада на овој ден, Септември 33ти, 1966. Квалификациите за иницијација кои Прабхупада ѓи бараше во тие времиња, беа многу лесни па така јас можев да бидам инициран на првата иницијација во ИСКОН која што се случи на денот на Џанмаштами во 1966-та. Но јас не се чувствував спремен за предавање на моите таканаречени слободни активности. Изгледаше премногу за да се откажам и така јас ја откажав иницијацијата.
Но само неколку дни потоа почнав да се кајам бидејќи јас не бев инициран. Тогаш јас слушнав од еден посветеник дека Прабхупада планира да одржи друга иницијација после две недели по повод денот на појава на Шримати Радхарани. И тогаш Прабхупада почна да ни објаснува нешто за Шримати Радхарани.
Тој кажа дека на Џанмаштами ние треба да постиме преку целиот ден се до полноќ бидејќи Кришна е многу силен и цврст. Но на Радхаштами ние треба само да постиме до пладне бидејќи Радхарани е нежна и љубезна.
Затоа јас решив да дека ќе го запрашам Прабхупада ако би можело да добијам иницијација на денот на појавување на Радхарани. Она што се чинеше премногу тешко две недели претходно на Кришниниот роденден сега изгледаше полесно под заштитата на Шримати Радхарани.
Прабхупадиното прво објаснување на Радхарани беше незаборавна сутра. Прабхупада рече дека Шримати Радхарани е најдобриот посветеник на Кришна. Бидејќи Таа Него највеќе го сака.
Потоа Прабхупада објасни дека Шримати Радхарани е заинтересирана за благосостојбата на сите посветеници и дека ние би можеле да се молиме на Неа. Тој рече, ти не можеш директно да одиш кај Кришна но ако Кришниниот бхакта е задоволен со тебе тогаш тој или таа тебе ќе те препорача кај Кришна и Кришна ќе биде приморан да ти ја даде Својата милост.. Ова специјално е вистина ако ја добиеш милоста на Радхарани.
Прабхубада го вметна знаењето за Радхарани во неговата прва книга која ја имаше преведено во Америка, Учењата на Господ Чаитанја 1967, Книгата за Кришна 1968, и Нектарот на Девоцијата во 1969. ВоНектарот на Девоцијата, под категоријата на “Привлекување на Кришна”, карактеристиките на чистото посветено служење, Прабхупада ги објасни принципите на приоѓање на Кришна преку Радха:
Да се применува посветено служење, значи да се следат стапките на Радхарани, и посветениците во Вриндавана самите се ставаат под грижа на Радхарани со намера да достигнат совршенство во нивното посветено служење.Со други зборови, посветеното служење не е активност од материјалниот свет, тоа е директно под контрола на Радхарани. Во Бхагавад Гита е потврдено дека махатмите или големите души, се под заштитата на даиви пракрити, внатрешната енергија - Радхарани. Значи, да се биде директно под управа на внатрешната моќ на Кришна, посветеното служење го привлекува дури и самиот Кришна.” (ННД стр. 16)
Забелешката на Прабхупада дека Кришна е цврст а Радхарани е нежна и љубезна, е образложена со изјавата која тој ја даде во Нектарот на Посветеноста, под Кришнината одлика на “сочувствителност”:
“Наместо да го упатуваат своето почитување кон Кришна, посветениците ја даваат својата почит на Неговата сочувствителна природа. Всушност, бидејќи Кришна е Врховната Божја Личност, многу е тешко да Му се пријде. Но посветениците, ја земајќи ја предноста на Неговата сочувствителна природа, која е претставена од Радхарани, секогаш се молат на Радхарани за Кришнината сочувствителност.” (ННД стр. 176)
Прабхупада понекогаш ја опишува Радхарани како Кришнината чувствителна женска страна. И за да се молиме на Радхарани, најлесниот пат е ако и се обратиме на Неа во Харе Кришна Мантрата која се состои од имињата на Радха и Кришна: О Божја енергијо (Хара) О Господе, те молам да ме вклучиш во твојата служба.”
Прабхупада не ѓи емитуваше експлицитно славите на Радхарани онолку колку оние на Господ Кришна, Врховната Божја Личност. Па сепак тој не информира дека, според Гаудија Ваишнава сидханта, Шримати Радхарани е Кралицата на Вриндавана. Таа ја има моќта да го привлече дури и Кришна. Како што изјавува Прабхупада во Нектарот на Девоцијата:
“Кришна секого го привлекува, но посветеното служење го привлекува Кришна. Симболот на посветеното служење во највисокото ниво е Радхарани. Кришна е наречен Мадана Мохана, што значи Тој е толку привлечен па со Својата привлечност може да ја порази привлечноста од илјадници Купидони. Но Радхарани е уште повеќе привлечна, затоа таа може да го привлече Кришна. Затоа бхактите неа ја нарекуваат Мадана Мохана Мохини, привлекувач на привлекувачот на Купидон.” (ННД 16)
Тогаш зошто Шрила Прабхупада беше толку воздржан и озбилен во разговорите околу Радхарани?
Една од причините за воздржаноста на Прабхупада беше таа дека ние бевме такви неофити. Исто така Прабхупада проповедаше на Запад и во природата на материјалистичките луѓе надвор од Ведската култура е да ѓи сфатат аферите на Радха-Кришна како обични сексуални афери. Прабхупада ова го објасни со примерот на кравата која почувствува оган во шталата. Кога еднашка се запали шталата и кравата се преплаши толку многу па кога одтогаш таа ќе здогледаше црвена боја веднаш ја фаќаше паника. на сличен начин, условената душа се толку трауматизирани од, или пак зависни од сексуалните задоволства, па веднаш штом здогледаат слика на Кришна кој ја прегрнува Радхарани, тие си помислуваат “Да, тоа е истото она коешто јас го чувствувам за мојата девојка.”
Прабхупада истотака многу се плашеше дека ако посветениците прерано ѓи преземат аферите на Радха-Кришна, тие би можеле да станат пракрита сахаџии, оние кои доверливите теми ѓи земаат премногу евтино. Тој ни раскажа за човекот кој рече, “Кога и да го слушнам името Радха, јас секогаш мислам на жената на берберот чиешто име е Радха.”
Во Предговорот на Книгата за Кришна, Прабхупада започнува, “Во Западните држави, кога некој ќе здогледа корица на книга како што е Кришна, веднаш ќе запраша “Кој е Кришна? Која е девојката со Кришна?” Но значајно е тоа што Прабхупада потоа го довршува Предговорот со одговарање на прашањето кој е Кришна, но тој не споменува која е Радха.
Друг пример за воздржаното расположение на Прабхупада е дека тој не подучи да не ѓи покажуваме стопалата на божеството на Радхарани, иако стопалата на Кришна може да се покажуваат.
Ние можеме да имаме понатамошни увиди во Прабхупадовото претставување со проучување на некои предавања кои тој ѓи има давано по повод Радхаштами. Едно такво предавање се случи на 30 Август, 1968 во Монтреал.
Прабхупада објасни дека филозофијата на Радха-Кришна е многу голема филозофија и е разбрана на ослободено ниво, а не на условена фаза.
Тој кажа, на условена состојба ние ѓи обожуваме Лакми Нарајана следејќи ѓи регулативните принципи.
“Така, во оваа видхи марга, кога вие немате љубов за Бог или Кришна, треба да ѓи следите регулативните принципи и автоматски...таму има пракса. Кога практицирате. Исто како што вежбате свирење на оваа мриданга. Во почетокот тоа нема некој ред, но кога ќе станете добро увежбани со праксата, звукот ќе стане толку убав.”
Ова е интересен пример бидејќи во 1968 посветениците само што учеа да свират на мриданга и нивните удари беа многу основни но Прабхупада ѓи охрабруваше нив дека нивното свирење треба да биде подобро. И ние гледаме дека денеска во ИСКОН има многу вешти свирачи на мриданга кои имаам научено преку вежбање и дружење со останатите добри свирачи.
“Слично на тоа, кога ние сме вклучени преку регулативните принципи во обожувањето на Радха Кришна,тоа се нарекува видхи марга. И во суштина кога вие сте на љубовна платформа, тоа се нарекува рага марга. Така, без видхи марга, ако било кој веднаш посака да ја научи рага марга, тоа е глупост. Тоа е глупост. Ниеден не може да го помине М.А испитот без да пројде низ регулативните принципи на основните училишта и колеџи.
Значи, затоа јас не се впуштам во дискусии за Радха и Кришна толку лесно. Наместо тоа, од сегашниов миг продолжете со регулативните принципи. Постепено, како што ќе станете прочистени, како што ќе дојдете до трансценденталната платформа, вие ќе разберете што е Радха Кришна.”
Па, Прабхупада е многу стриктен околу тоа да не се прерипува одозгора но во исто време тој укажува дека патот на ваидхи марга ќе води нагоре, толку сигурно како што редовното свирење на мриданга ќе доведе до вешто свирење на мриданга.
Не се обидувајте да ѓи разберете Радха Кришна многу брзо. Тоа е многу голема тема. Ако ние сакаме да ѓи разбереме Радха Кришна многу брзо, тогаш ќе има толку многу пракрита сахаџии. Во Индија има пракрита сахаџии. Исто како танцуваето на Радха Кришна. Радха Кришна постанаа играчка. Сликата Радха Кришна, Кришниното бакнување на Радха, Радхараниното бакнување. Сето тоа се глупости. Филозофијата Радха Кришна треба да биде разберена од ослободена личност, а не од условена душа. Па така, ние би требало да го почекаме среќниот миг кога ќе бидеме ослободени, и потоа ние би требало да ја разбереме Радха Кришна пранаја викритир.
Во ова излагање во 1968, Прабхупада потоа го побара хармониумот и започна да ја пее песната на Рупа Госвами“Радхе џаја џаја мадхава дајите”.
Иако Прабхупада беше многу внимателен на свој начин, тој сепак ја разделуваше слаткоста на љубовта на Шримати Радхарани кон Кришна. Во истата таа лекција од 1968 тој продолжи со објаснувањето на “Радхе џаја џаја мадхава дајите”:
“Таа е толку драга на Кришна.” Секој се обидува да го засака Кришна, но Кришна се обидува да сака некого.Колку голема е Таа. Само обидете се да разберете. Целиот свет, целиот универзум, сите живи битија се обидуваат да го засакаат Кришна. Кришна према. Кришна према е толку драгоцена но Кришна е по Радхарани.Само видете колку е голема Радхарани. Обидете се да ја разберете величината на Радхарани. Таа е толку возвишена, ние би требало да ја упатиме својата почит. И каква е Таа?
гокула таруни мандала махите.
“Таруни. Таруни значи млади девојки. Ќе видете слики, сите тие се млади девојки, Таа е најубавата. Таа ѓи восхитува младите девојки исто така. Таа е толку убава.
гокула таруни мандала махите, дамодара рати вардана веше.
Таа секогаш Самата се облекува така убаво, па Дамодара, Кришна станува привлечен од Нејзината убавина.
Таа е единствениот објект кој го привлекува Кришна, и Таа е Кралицата на Вриндавана. Вие ќе видете во Вриндавана, доколку отидете во Вриндавана, секој ја обожува Радхарани. Рани значи кралива. Тие секогаш извикуваат “Џаја Радхе”. Радхарани. Сите посветеници во Вриндавана се обожаватели на Радхарани.
(Во друга лекција која тој ја даваше во Вриндавана околу 1972 Прабхупада објаснуваше дека нема никој толку голем како што е Кришна, мата паратам нанјат. Но потоа тој запре и рече, “Има една особа која е поголема и од Кришна. Тоа е Радхарани.” Тој кажа, “ Но тоа е од љубов.”)
Во својата лекција на Радхаштами во 1968 Прабхупадапотоа продолжи во објаснување на песната карунам куру маји каруна-бхарите/санака-санатана-варнита-чарите.
Сега некој би можел да забележи, О ти си толку голем образуван школар, ти си толку голема света личност и ти молиш за милоста од обична девојка? Како така? Затоа Рупа Госвами вели, “О, она не е обична девојка.”
Санака санатана варнита чарите.
Описот за оваа девојка е возможно да биде само од големите свети личности како Санака и Санатана. Таа не е обична.
Во излагањето на Прабхупада во 1969 на Радхаштами кое што тој го даде во Лондон, тој кажа “Радхарани е моќта на задоволството, хладини шакти.” Прабхупада подучуваше уште од самиот почеток и секогаш повторно нагласуваше—дека исто како што ние имаме желба да сакаме и да имаме задоволство, така таа желба постои во Врховната Личност, Кришна. Но кога Тој сака да посакува, Тој не посакува задоволување од обична личност.Тој се проширува во моќта на задоволување и таа е Радхарани. Така радхарани не се разликува од Кришна. Како што Прабхупада напиша во воведот на Учењата на Господ Чаитанја, “Без Радха, Кришна нема смисла, и без Кришна, нема смисла за Радха. Поради ова, Ваишнавската филозофија пред се оддава почитување кон и ја обожува внатрешната мош на задоволство на Севишниот Господ. Затоа Господ и Неговата моќ секогаш се наведени како Радха Кришна.”
Во истата таа ‘69 Радхаштами лекција, Прабхупада започна да ја пее мантрата, “Тапта канчана гауранги радхе вриндаванешвари” Тој исто спомна дека ние треба да и пријдеме на Радхарани и така потоа ние можеме да ја стекнеме Кришнината наклоност.
“Ако ние пријдеме на Кришна преку Радхарани, преку Нејзината милост, тогаш тоа постанува многу полесно. Ако Радхарани препорача“Овој посветеник е многу добар” тогаш Кришна веднаш прифаќа, без разлика ако јас сум будала. Поради тоа што е препорачано од страна на Радхарани, Кришна прифаќа. затоа во Вриндавана вие ќе приметите, сите посветеници, тие го изговоруваат Радхараниното име повеќе одколку Кришниното. Каде и да отидете, вие ќе видете како посветениците се обраќаат со “Џаја Радхе”. Тоа сеуште ќе го пронајдете во Вриндавана. Тие ја слават Радхараниi. Тие се повеќе заинтересирани во обожувањето на Радхарани. Бидејќи колку и да бидам јас паднат, ако вака или онака јас можам да ја задоволам Радхарани, тогаш ќе биде многу лесно за мене да го разберам Кришна.”
Прабхупада ѓи критикувше луѓето кои не ја разбираат Радхарани дури иако тие живеат во Вриндавана. Но некако тој беше позитивно трогнат од едноставното мантрање на Радхе Радхе дури и од наизглед обичните луѓе во Вриндаван. Се сеќавам одејќи на многу утрински прошетки со Прабхупада на Бхактиведанта Свами Марга кога понекогаш возачите на рикша ги запираа нивните рикши, се симињаа, ѓи соблекуваа нивните обувки и одаваа почит и велеа “Џаја Радхе”. Во неговите лекции во другите делови на светот Прабхупада разговараше за тоа. И преку очите на Прабхупада ние учениците од Запад дојдовме до разбирањето дека тоа беше есенцијата на Вриндавана каде што дури и обичните луѓе мантраат Џаја Радхе. Никаде на друго место во светот, дури ни во Индија, нема тоа да го пронајдете тоа. Па иако нивното мантрање не е со потполно разбирање на Прабхупада тоа му се допаѓаше.
Друга индикација за длабоката љубов која Прабхупада ја имаше кон Шримати Радхарани беше таа дека тој секогаш ја започнуваше неговата лекција пеејќи “Џаја Радха Мадхава”. Ние не сме виделе дека други Гаудија Ваишнави ѓи започнуваат нивните лекции пеејќи ја оваа песна како регулативен принцип. Но Прабхупада секогаш го правеше тоа и понекогаш тој запаѓаше во длабока екстаза и не беше во можност да зборува.
Ние исто така знаеме дека таткото на Прабупада се молеше тој да може да стане посветеник на Шримати Радхарани.
Исто, кога Прабхупада патуваше на бродот за Америка, тој напиша поема во која што рече, “Мои драги браќа,вие не можете да постигнете успех во свесноста за Кришна се додека не ја обожувате Шримати Радхарани.”
Друга битна поанта е таа дека како што Радхарани го обожуваше Кришна во расположение на одвоеност, откако Кришна си замина од Вриндаван, така и Чаитанја беше во ова расположение. И одвоеноста која Господ Чаитанја ја демонстрираше беше превземено од шесте Госвамии. Прабхубада наговести дека ова исто би требало да биде превземено од сите искрени и озбилни посветеници во оваа линија. Постојат неколку примери од неговите зборови дека е така.
Еве еден од лекцијата на Радхаштами во 1969. Прабхупада цитираше “Хе радхе враџадевике ча лалите, хе нанда суно кута”.
“Каде, Радхарани, каде си Ти? каде се твоите придружнички? Каде си Ти, Нанда Суно, синот на Нанда Махараџ, Кришна? Каде сте сите вие? Тие беа во потрага по нив. Тие никогаш не рекоа, “Јас го здогледав Кришна како танцува со гопиите. Минатата ноќ јас видов.” Ова е сахаџија. Тие се зимаат толку евтино.Тие го земаат Кришна многу евтино и Радхарани многу евтино како тие да можат да ги гледаат секоја ноќ.Не. Госвамиите не не подучуваат така. Тие трагаат по нив.
“Така, ние треба да ги следиме стапките на Госвамиите како да ги бараме Кришна и Радхарани. (Ние ова би можеле да го направиме во Вриндавана) или внатре во нашето срце....Овој процес на посветено служење беше подучувано од Чаитанја Махапрабху. Немојте да речете дека многу лесно ние сме ги виделе Кришна или сме ја виделе Радхарани во Раса Лила. Не, не на тој начин. Почуствувајте ја одвоеноста.Штом почувствувате повеќе одвоеност од Кришна вие треба да знаете дека напредувате.”
Прабхупада ни кажа, ако вие го вклучите вашиот јазик ви служење на Господ, Тој Самиот вам ќе ви се разоткрие, “Јас сум тука.” Ние треба да чувствуваме одвоеност од Кришна исто како Радхарани, како што подучуваше Господ Чаитанја, и да ги вклучиме нашите јазици во служба на Господ, потоа еден ден кога ние ќе созрееме ние ќе го видиме Кришна очи во очи.
Оваа иста поанта е опишана во Антја Лила Глава 14 од Чаитанја-чаритамрита. Кришна даса Кавираџ ни кажа дека емоциите на Радхарани откако го здогледа Удхава точно кореспондираа со оние на Шри Чаитанја Махапрабху. Потоа во објаснувањето Прабхупада рече дека некои теозофи изјавуваат, “бидејќи Шри Чаитанја Махапрабху е Севишната Божја Личност, таквото култивирање на одвоеност е лесно за Него но тешко за живото суштество. И затоа ние можеме да му пријдеме на Кришна на било кој начин кој на нас ни се допаѓа. За да ја поништа таквата идеја, Шри Чаитанја Махапрабху демонстрира во пракса како некој може да достигне љубов за Кришна, превземајќи го расположението во одвоеност од Кришна кое го имаше Шримати Радхарани.” (Антја лила 14 14)
Иако овие доверливи теми не би требало да се превземаат евтино, сепак таква езотерична доктрина како што е одвоеноста од Кришна во расположението на Радхарани, е нешто коешто беше препорачано од Прабхупада.
Шри Чаитанја Махапрабху оплакуваше, “Јас го пронајдов Кришна во Вриндавана, и сега Јас повторно Него го изгубив и дојдов во Курукшетра. Се додека личноста не е многу високо напреден посветеник, тој не може да ги разбере овие сложени чувства. Авторот на Чаитанја-чаритамрита, сепак, се обиде да ја објасни оваа дивјон мада онолку колку што беше во можност, и наша должност е едноставно да го цениме тоа онолку колку што сме во можност. Затоа авторот го има направено следното барање, “Мои драги читатели, едноставно обидете се да го слушнете овој опис со верба и љубов. Тоа ќе ти помогне да ја разбереш трансценденталната екстаза и на крај ти ќе достигнеш многу лесно љубов кон Бога.” (Антја 14.37 коментар)
Во Книгата за Кришна Прабхупада исто така им го порачува на сите посветеници расположението на Радхарани во одвоеноста. Тој рече дека шесте Госвамии беа во ова расположение и исто така во ова расположение бешеГоспод Чаитанја.
“Тој беше во улогата на Радхарани, чувствувајќи одвоеност од Кришна. Тие кои се во ученичкото следство на Мадхва Гаудија сампрадаја би требало исто така да чувствуваат одвоеност од Кришна,обожувајќи ѓо Неговиот трансцендентален облик и дискутирајќи ѓи неговите трансцендентални учења,Неговите забави, Неговите одлики, придружба и друштво. Духовните учители би требало да ѓи збогатат посветениците со највисокото посветеничко совршенство. Да се осеќа постојана одвоеност додека сме вклучени во служење на Господ е совршенството на свесноста за Кришна.” (Книгата за Кришна, Глава34)
Има уште два пократки цитати кои Јас ѓи одбрав бидејќи Прабхупада употреби свои лични зборови во опишувањето на Радхарани. Ова ни дава друг поглед во фактот дека иако тој не се впушташе толку многу во разговарање за Радхарани, неговите чувства беа многу големи одвнатре.
Една изјава се случи во првото пеење на Шримад Бхагаватам кадешто тој ги дискутира чувствата на одвоеност за Кришна кои ги чувствуваа членовите на Јаду династијата:
“Чувствата на одвоеност не можат да бидат опишани, но едноставно би можеле да бидат замислени само од посветениците. После неговото одвојување од Вриндавана и невините селски кравари, краварки, дами, и останатите, сите тие беа шокирани во текот на целиот нивен живот, и одвоеноста на Радхарани, најсаканата краварка, е над сето изразување. Еднашка тие се сретнаа на Курукшетра за време на затемнувањето на сонцето, и чувствата кои беа изразени се срцепарателни.” (ШБ 1.10. стихови 9 & 10коментар)
Последниот цитат е од Чаитанја-чаритамрита во врска со Врховната положба на Радхарани, дури и во односот со Кришна. Ова е изговорено од Господ Чаитанја додека танцуваше на Ратха Јатрата и зборуваше за Радха и Кришна:
Шри Кришна продолжи, сите жители на Вриндаван дхама—mмојата мајка, татко, другарчиња краварчиња и се останато—се како мојот живот и душа. И меѓу сите жители на Вриндавана, гопиите се мојот живот и душа.Меѓу гопиите, Ти Шримати Радхарани, си најглавната. Затоа ти си самиот живот на Мојот живот.
Во објаснувањето Прабхупада кажа:
Шримати Радхарани е центарот на сите активности во Вриндаван. Во Вриндавана, Кришна е инструментот на Шримати Радхарани; затоа сите жители на Вриндаван сеуште мантраат “Џаја Радхе”. Од самата Кришнина изјава која тука беше изнесена, очигледно е дека Радхарани е Кралицата на Вриндавана и дека Кришна е едноставно Нејзината декорација. Кришна е познат како мадана Мохана, привлекувачот на Купидон, но Шримати Радхарани е привлекувачот на Кришна. (Мадја лила 13.150 стих и коментар)
Па така, ние би сакале да слушаме за Шримати Радхарани. Тоа е најсигурниот и највештиот начин. Бидејќи,како што Шрила Прабхупада напиша, “Духовниот ушител секогаш е сметан за еден од доверливите придружници на Шримати Радхарани или манифестиран претставник на Шри Нитјананда прабху.” (ЧЧ Ади 1.46)
No comments:
Post a Comment